Odolaren mintzoa

Emakume gazteen sexu osasuna hobetzeko» mozioa aurkeztu zuen gaur astebete Manresako CUP alderdiak. Ikastetxeetan hilerokoaren inguruan egiten diren tailerrak enpresa pribatuen esku laga ordez, osasun edo genero arloari dagozkion zerbitzu publikoetatik bideratzea eta ikastarootan nerabeei isurketa aldiak igarotzeko alternatibak ezagutaraztea (oihalezko konpresak, kopa, itsas belakia, isurtze librea...) proposatu zuten. Asaldura itzela sortu ei zen pleno aretoan, baita estatuko komunikabide handien erredakzio bulegoetan ere. Ondorengo egunetan publikatu zituzten zenbait titularrek, eskolako aldageletako lixiba usain sarkor hura gogorarazi zidaten: artean 12-13 urte izango genituen eta kokoteraino geunden mutiko zapoek hilerokoaz botatzen zizkiguten kirtenkeriak entzuteaz. Aldageletan ginen batean, Martak errotulki gorria motxilatik atera eta tanpax bat pintatu zuen. Banku gainera igo, mutilen dutxetara airean jaurti eta boom! Dinamita bailitzan lehertu zen: «Ze nazka! Ze nazka!».

Askok higuina zioten (diote) bai, ez hainbeste odolari, ezpada beronen iturbegiari; baloi kolpe bategatik norbait sudurretatik dariola hastean ez zuten halako eskandalurik sortzen eta. Sentsazio fisikoekin (okadak, botagura...) erlazionatu arren, emozio bat da nazka eta beldurraren aurrekari izaten ei da sarritan. Hargatik ez ote zioten (dioten) aldageletan, pleno aretoetan zein komunikabideetan kotoi zati margotuari sugegorriari nola ihes egiten. Hilerokoa odola da, aizue, ez besterik. Odol kolorekoa, gorria, marroia, beltza... Odol usaina du, eta aluarena, zaporea ere bai. Likatsua da, epela, eta ez du kosk egiten.

Beharrik Xalbadorrek idatzita utzi zuen: «Nehoiz etzeraukula nik ez dut etsiko/ gure kontzientzia atzartzen hasiko/ egungo balentriak ez baitu betiko/ odolaren mintzoa isilaraziko».