kirola
ONENEKIN BURUZ BURU
Ainara Arratibel Gascon
Beste bost ehunen jan dizkio herenegun finalerdietan egindako marka bikainari. Jokoen aurretik 13,31 zen haren marka, eta hiru egunean ia hamar ehunen kendu dizkio: «Banekien 13,30etik beherako denbora egin nezakeela. Baina ez hainbeste. Beti izan dut inpostorearen sindromea, neuk ere sinesten ez nuen lekuetara iristeko gaitasuna, eta begira, lortu dut. Esan balidate, ez nuen sinetsiko». Markari eta diploma olinpikoari, gainera, sailkatze proba irabazi izana gehitu behar zaio. Estreinako Olinpiar Jokoetan oso gutxiren esku dago hori. Mugarriak jarriz joan da egunero Tokion.
Azken bi urteetan sekulako bilakaera izan du Martinezen ibilbideak: «Batez ere, konfinamendua eta gero, arreta osoa jarri nuen atletismoan. Gauza asko utzi behar nituen albo batera nire onena lortzeko. Iaz, oso marka onak egin genituen, baina aurten, entrenamenduak are zorrotzagoak eta kalitate handiagokoak izan dira, bai arlo teknikoan, baita fisikoan eta psikologikoan ere, eta iritsi dira emaitzak. Kirolari asko zor diot. Naizen modukoa naiz horri esker».
Loria bizitzen ari da, baina jakitun dago kirolean ere garai zailak daudela: «Horretarako ere prestatu beharko dut, nola heldu jakiteko. Izan ere, kirolaren parte da». Baina argi du zer tokatzen den orain: «Bi asteko atsedena hartuko dut, eta, gero, berriz ere helduko diet entrenamenduei, ikasketak ahaztu gabe. Kirolaren eta ikasketen ikuspegitik formatzen jarraitu nahi dut». Zientzia politikoak ikasten ari da.
Finala Martinezek erakusten duen naturaltasunaren eta izan duen bilakaeraren isla izan zen. Bigarren kaletik aritu zen, eta buruz buru lehiatu zen munduko espezialista onenekin, besteak beste, urrea irabazteko hautagai nagusiarekin: Holloway.
Bigarren kaleak, «mesede»
Irteeran, kontrarioek tartea hartu zioten: «Denak oso indartsuak dira; gorpuzkera handia dute. Horrek ez du esan nahi ni gaizki ateratzen naizenik, baina goi mailakoekin ari naiz lehiatzen buruz buru. Gainera, uste da indartsu ateratzea dena dela. Baina ez da nire estiloa. Nire entrenatzaileak [François Beoringyan] beti erakutsi dit azken hesietan dagoela gakoa, eta beti hesiekiko errespetuz azken metroetan estutu behar dela. Garaipen hau harena ere bada zati handi batean».
Andrew Pozzi britainiarra zuen alboan. Lehen hesietan, bizpahiru metro atera zizkion: «Alde horretatik, lasterketa gogorra eta arraroa izan da, eusteko asko estutu behar izan baitut. Baina bigarren kaletik irteteak mesede egin dit. Erdiko kaleetako zurrunbiloan ez egoteko modua eman dit, eta nire lasterketa egitekoa. Asko disfrutatu dut».
Azken 55 metro oso indartsu batzuei esker, bi lasterkariri aurrea hartu zien: Pozziri berari eta Aurel Manga frantziarrari. Horrek eman zion seigarren postua eta diploma olinpikoa.
Urrezko domina, ezustean, Hansle Parchmententzat izan zen. Jamaikarrak 13,04ko denbora egin zuen. Holloway sailkatu zen haren atzetik (13,09), eta Ronald Levy jamaikarra (13,10) izan zen hirugarren. Martinezentzat ezustea izan zen Parchmentek irabaztea: «Niretzat, Holloway zen hautagai nagusia urrea irabazteko. Are gehiago, munduko marka ontzeko moduan zela pentsatzen nuen. Baina hesiak horrelakoak dira. Horregatik kateatzen zaituzte hainbeste».