ekonomia
Hemen ez dago bientzako lekurik
Xabier Martin
Lizarra-Garaziko atarikoetan Jose Elorrietak hasitako hausturak haustura, ELA etxekotzat duelako oraino Sabin Etxeak; bide okerretik doan ahaide batek eragiten duen amorruz dihardute EAJko kargudun batzuek, Iñigo Urkulluk lehen-lehenik: «Sindikatu horrek erakunde politiko-sindikala izan nahi du, eta nik ez dut onartzen». Erkidego bateko lehendakari bati ote dagokio erabakitzea sindikatuek politika egin ahal izatea? Adierazpen horren jarrera demokratiko eskasaren kargaz jabetu ote da Urkullu?
EAJko gidariak euren alderdiaren espazio soziopolitikoaren defentsan ari dira ELAri alderdi politiko bat sortzeko gonbita egiten diotenean: nire afiliatuak, sarritan, zure afiliatu ere badira, nire gorputz sozial berekoek osatzen baitute zure gorputz sozialaren oinarria. Ohar argia da Muñozen zuzendaritzarentzat: bientzat ez dago lekurik hemen.
Haatik, ELAk ez balu lan harremanak baldintzatzeko gaitasunik, EAJk ez luke horrenbesteko arazorik. Baina EAEko lehenengo sindikatua da 1980tik, %40tik gorako ordezkaritzarekin, eta, LABekin batera, gehiengo sindikala osatzen du hainbat lerro estrategikoren defentsan; egunero-egunero politika eginez, noski.
ELAren jarrera aldaketa nabarmentzen dute EAJn, krisi sakonak EAJren jarrera ere aldatu ote duen alde batera utzita. Enpresa eta enpresariak dira EAEko erakundeak gobernatzen dituztenen apustu argia. Demokristauen ekonomia gizatiarrak zenbat itogin liberal dauzka dagoeneko?
Manu Robles-Arangiz ELAko lider historikoa (1884-1982) hamabost urterekin afiliatu zen Xabier Arzallusen alderdian, Luis Arana Goirirena zenean. Alderdi horren inguruan sortutako sindikatu kristaua iragana da, EAJrekin jositako sare historikoa bizirik egon arren. Adolfo Muñoz berriro idazkari nagusi aukeratuko duen sindikatua da oraina, EAJren politikari oposizioa egiten jarraituko duen hori, Iñigo Urkulluri gustatu ala ez.