Ez hizkuntza

Aireportuak, geltokiak, nazioarteko feria erraldoiak, zentro komertzialak, iraganbide huts horiek. Edo ez lekuak, Marc Augé soziologoak asmatutako kontzeptuarekin esanda. Gehiegikeria ote da ez lekuetan hitz egiten denari ez hizkuntza deitzea? Inpertsonala izan ohi da, utilitarioa, grisa, lanari eta harreman komertzialei lotua, hizkuntzaren elementu minimoekin osatua eta minimo komunikatzaileak betetzen dituena, hortik aurrerako zereginetarako balio ez duena (edo balio balu ere, erabiltzen ez dena ez lekuen iraganbide hutsaren izaerak beste aukerarik ematen ez duelako).

Nago hiztun askoren euskara ere ez ote den praktikan (erabileran) halako ez hizkuntza bat, bizitzaren iraganbideetarako doi balio duena, bizitzaren gainerako jardunak erdaraz betetzen direlako. Ez hizkera inpertsonal horretan eragin bageneza, estrategiaren baten bidez erakartzerik bagenu ez hizkuntza-edo hori hizkuntzaren eguneroko bizitzara...