iritzia
Uda betiko balitz
Lander Garro
Uda betiko balitz izena jarri diot nire tarte edo dena delako honi. Xabier Mendigurenen izen bereko nobelan oinarritu naiz hura hautatzean, izenburuak iragartzen duen premisa oso interesgarria iruditzen zaidalako. Zer litzateke udaz, uda betiko balitz? Izan al liteke plazera mugarik gabea? Iraun al dezake beti? Eta, beti iraunez gero, plazer izango al da?
Honi buruzko gogoeta egin zuen Milan Kunderak maitasun eternalaren paradoxa mahai gainean jarri zuenean, zioena, hain zuzen, maitasunaren izateko arrazoiaren baitan zegoela galeraren ideia, bai maitasunarena, eta bai bizitzarena. Alegia, jartzen dugula maitasunean pasio bat askotan neurri gabea badakigulako ezerk ez duela betiko iraungo. Premia, edo, areago, antsia horrek elikatzen dituela geure maitasun hitz eta keinu oro, eta 1.000 urte biziko bagina maitasunak zentzua guztiz galduko lukeela.
Amaitu da Justin Bieberren kantua, eta alaba jaiki da eta joan da ez dakit nora. Orain bakean nago, eta kasik faltan hartzen dut Love yourself kantuaren melodia, zeina, aitor dezadan bide batez, dagoeneko asko gustatzen zaidan. Zutitu eta ordenagailuan begiratu dut: 4'33'' irauten du. Ez al da iraupen perfektua?
Hortxe dabil alaba orain, entzuten dut, youtuberi esker disfrutatutako estimuluaren ondoren, etxean barna plazer berrien bila. Bai, uda betiko balitz, neguko ekaitzak hartuko genituzkeen faltan.