iritzia
Gaitasun agiria
Andoni Egaña
Ibilian ibilian ikasten da gidatzen; hitz eginez euskaraz. Pernandoren egiak. Oso gutxitan bezala, Eusko Legebiltzarreko talde guztiak bat etorri ziren (erdizka bat etortzea bat etortzea bada) eta Jaurlaritzari bi eskakizun egin dizkiote EGA azterketa dela eta. Lau hilabetean iker dezala probaren egoera eta proposa ditzala azterketaren inguruko hobekuntzak errealitate soziolinguistikora egokitzeko. Ongi. Harrigarriki zehatz eta epez xehe.
EGArena ez da ordea sintoma baino. Arrazoi zuen Bilduko Xabier Isasi legebiltzarkideak. Hizkuntzen asimetrian datza gakoa. Hemen eta orain gaztelera eta frantsesa beharrezkoak dira, eta euskara ez hain beharrezko. Euskarak ere badu bere gidabaimena, baina ez du Donostiako Belodromo edo Malmasingo tunelik eta haiek behin eta berriz gainditzean ikasten da, zinez, gidatzen. Gainera, erroetara bueltaska bat egiteak ere ez liguke kalterik egingo. Lehen, kontuak bestela ziren, baina, egun, EGA azterketara aurkezten diren %70 hogei urtetik beherakoak dira, nonbait, hezkuntza arautuaren inertzia baliatuz zuzenean probara doazenak. Eta ikasle horien artean porrota hainbestekoa bada, inertziaren indar eskasari begiratu beharko diogu beste ezeri baino lehen. Hainbeste urtean indarrean dirauten ereduen errebisioa ez litzateke gaizki etorriko.
Estimatzen da talde guztiek, arrazoi desberdinengatik segur aski, aho batez kezka azaldu izana. Eta estimatzen UPDko Gorka Maneiroren egia: «Suspenditu egin nuen, baina ez proba gaizki planteatu zegoelako, baizik eta mailarik ez dudalako». Eta arrazoi du EAJko Garbiñe Mendizabalek ere: «Garrantzitsua ez da titulu bat, baizik eta ikastea eta erabiltzea. Normal jarduteko ez da prezisoa EGA». Normal jardutea zer den erabakitzea ere ez litzateke txarra ordea. Horretan, euskarari dagokionean are nabarmenago, erakundeek normaltasunaren alde egin behar lukete. Eta zer da normaltasuna? Tabakalerako sarrerako erakusketaren panela irakurri eta tonto sentitzen duzu zeure burua; euskal telebista publikoak euskarazko katean emititzen duen reality-ko solasaldiak entzun, eta Einstein. Ba, normaltasuna horixe da: botere publikoek hobetsi edo ez hobetsi, bi mutur horien tartean dagoen gainerako guzti-guztia.